Gönlüm, bülbül gibi başla figana
Hâlini açıkla bütün cihana

Aşk ile meşk gizli kalmaz cihanda
Deliye dönmüştün hani ilk anda

Doymayan bir hırsa açtın kucağı
Ne yazık yıkıldı gönül ocağı

Gönül, sana ne söylesem pek azdır
Git aşk kitabına ismini yazdır

Böyle hâlin yoktur dünyada eşi
Gönül, yakmış seni, aşkın ateşi

Yârin, dertlerine deva olmuyor
Tabibin yarana neşter vurmuyor

Hasret deryasına sokup boğdurdu
Üstelik başına bela yağdırdı

Yalvardın, yakardın, etmedi hiç kâr
Gizli sırlarını etti aşikar

Günlerce peşinden koşup yoruldun
Hicran ateşiyle yanıp kavruldun

Nasıl çile çektin gündüz ve gece
Gel ey gönül, söyle n’oldu netice?

Her maceranı yaz kitaba tek tek
Okunsun, dinlensin kıyamete dek

Sevgi hazinesi gizli kalmasın
Öyle yaz ki kimse kusur bulmasın

İçinde çeşitli konu olmalı
Okuyanlar bundan ibret almalı

Mecazi bir aşktır, kapılma hisse
Hakikat ehli de almalı hisse

Herkes bundan alsın neyse nasibi
Hayırla yâd etsin âşık garibi

Ey gönül her sözün etkili olsun
Okuyanın gözü yaş ile dolsun

Sevgiyi bilmeyen aşka boyansın
Gaflette olanlar bilip uyansın

Aşkını işiten hayrette kalsın
Tefekküre dalsın, payını alsın

Ayrılık derdine duçar olanlar
Bunu hep okusun naçar kalanlar

Oğlu kızı ölen bir baba-ana
Teselli bulsunlar bununla cana

İrfan ehli olmak bakmıyor yaşa
Ancak bunu ehli eder temaşa